Sedacja podtlenkiem azotu
Jak przebiega sedacja? Kiedy warto się na nią zdecydować? Czy każdy pacjent może z niej korzystać? Przeczytaj nasz artykuł omawiający tę kwestię krok po kroku.
Parę słów o sedacjii.
Dzieci są wrażliwymi pacjentami a często poziom lęku jest tak wysoki, że uniemożliwia to wykonywanie procedur stomatologicznych.
W nowoczesnej stomatologii stosuje się mieszaninę podtlenku oraz tlenu w maksymalnym stężeniu do 70% podtlenku azotu – 30% tlenu a zwykle 40% podtlenku azotu-60%
Sedacja podtlenkiem azotu ma za zadanie zmniejszyć lęk ale nie zastępuję znieczulenia miejscowego przy wykonywaniu bolesnych procedur leczniczych np. przy usunięciu zęba czy leczeniu głębokiego ubytku próchnicowego.
Sedacja wprowadza pacjenta w przyjemny stan zobojętnienia i odprężenia, daje uczucie lekkości. Podczas zabiegu pacjent jest świadomy, reaguje na pytania zadawane przez lekarza oraz wszelkie bodźce zewnętrzne, ale pozostaje obojętny na otoczenie.
Po zabiegu występuje często niepamięć wsteczna – pacjent nie pamięta przebiegu zabiegu stomatologicznego.
Dzieci często miewają marzenia senne.
Niewielkie bodźce bólowe są przez pacjenta ignorowane np. wykonanie znieczulenia miejscowego czy leczenie niewielkiego ubytku próchnicowego.
Sedacja podtlenkiem azotu wzmacnia działanie znieczulenia miejscowego ponieważ powoduje rozluźnienie mięśni oraz spadek adrenaliny wytwarzanej pod wpływem stresu. Lekarz może podać mniejszą dawkę znieczulenia przy jednoczesnym uzyskaniu lepszego i dłuższego efektu.
Współpraca z pacjentem.
Warunkiem powodzenia zabiegu jest przede wszystkim drożność nosowych dróg oddechowych oraz współpraca z pacjentem.
Dziecko nie współpracujące nie będzie chciało oddychać przez maskę nosową, a płacz uniemożliwi płynne oddychanie przez nos.
Często konieczne są wizyty adaptacyjne aby oswoić dziecko z maseczką oraz aparaturą.
Obecnie często przy infekcjach dróg oddechowych zalecane są przez pediatrów inhalacje stad wiele dzieci jest już oswojonych z maseczką do oddychania.
Podczas zabiegu dzieci oglądają bajki lub słuchają muzyki co ułatwia wprowadzenie ich w stan sedacji.
Metoda ta jest zalecana dla dzieci po ukończeniu co najmniej 3 roku życia ze względu na konieczność współpracy z lekarzem oraz umiejętność oddychania przez nos.
U dzieci trudno współpracujących można łączyć podtlenek azotu z lekami uspokajającymi z grupy benzodiazepin tj. Dormikum jednak nie zawsze przynosi to oczekiwane efekty.
Co jeszcze warto wiedzieć?
Przed zabiegiem sedacji konieczna jest konsultacja, podczas której lekarz zakwalifikuje dziecko i wyeliminuje ewentualne przeciwwskazania.